Touching a Nerve
Touching a Nerve is een project uitgevoerd tijdens het Amsterdam Light Festival. Het kunstwerk stond aan de Plantage Middellaan met een poot in de Hortus Botanicus.
https://amsterdamlightfestival.com/en/artworks/touching-a-nerve
Touching a Nerve is geïnspireerd op het overdragen van energie en informatie door neuronen. Doormiddel van neuronen staan we in contact met de wereld om ons heen en met elkaar. Energie wordt vaak weergegeven door het transport van licht. Zo ook bij deze 6 meter hoge uitvergroot neuron of zenuwcel.
Touchin a Nerve was een tijdelijke interactieve installatie. Door de neuron aan te raken werd door middel van licht jouw energie overgedragen naar de omgeving. Naar de bodem, de gebouwen, de bomen, het straatmeubilair. En als de energie was aangekomen kreeg je deze ook weer terug.
En van de drie essentieel pijlers van biomimicry is (re)connect. Het in connectie staan met de natuur en weten dat jezelf natuur bent en daarmee onderdeel uit maakt van de natuur.
In inheemse culturen praat men over universele verbondenheid met je levende en niet levende omgeving. Dit werk geeft aanleiding om daar bij stil te staan.
Een ander essentieel element van biomimicry is ethos. Die helpt je een onderbouwing te vinden waarom je bepaalde keuzes maakt. De keuze voor materiaal is gebaseerd op de life’s principles. Dit zijn de voorwaarden waarop een ecosysteem werkt. Een aantal van die voorwaarden zijn:
- gebruik lokaal beschikbare materialen
- hergebruik materiaal
- al het materiaal is een grondstof (nutriënten cyclus)
- zorg dat wat je maakt modulair is (opgebouwd uit losmaakbare elementen)
- etc.
Voor de vorm van kunstwerk is gebruik van afvalmateriaal van de ondergrondse data bekabeling. Het ondergronds ‘neurale’ netwerk. Glasvezel wordt aangelegd in plastic buizen. Deze dienen zo groot mogelijke lengtes te hebben omdat lasverbindingen geld kosten. Daardoor zijn er best vaak redelijke lengtes over. Deze zijn eenvoudig met de hand te buigen en op hun plek te brengen. De onderliggend constructie is gemaakt van steiger buizen, vast gezet met de gangbare koppelingen en ankers. Deze buizen zijn voor de duur van het project gehuurd. Voor de verlichting zijn sets kerstlampjes gebruikt die geprogrammeerd zijn. En de huid is gemaakt van cellofaan..
Aan het eind van het project is een half vuilniszakje ‘vuil’ overgebleven. Al het plastic is aan het eind van het festival naar een bedrijf gegaan dat het materiaal heeft verschredderd en er filamenten mee heeft gemaakt voor 3D printers.
Foto gemaakt vanuit de Hortus Botanicus.
